Capitulo 11

Yo tengo un plan siempre
Que te envuelve dulcemente
Yo tengo

Sólo amor para dar

Capitulo 11

Ludmiła

Obudziłam się zlana potem . Rozejrzałam się po swoim pokoju i odetchnęłam z ulgą. To był tylko sen! Federico nie wyznał mi miłości a Marco  nie chciał być moim chłopakiem. Chwilka Naty ! Szybko włączyłam swój telefon i weszłam na Facebooka, profil mojej przyjaciółki, status ,,wolna”. Nawet ich związek mi się przyśnił. Był najbardziej realny ze wszystkiego. Dochodziła 5 rano. Stwierdziłam ,że się jeszcze zdrzemnę bo i tak dzisiaj sobota. Federico wyznaje mi miłość! To jest nie realne!

Natalia

Wstałam po 8 i tradycyjnie szykowałam się na śniadanie, które zawsze było o 9.  Zeszłam na dół gdzie przy stole siedział już Leon. Przez ostatnie tygodnie zrobił się dosyć cichy. Wszystko za sprawą Violetty z którą prawdopodobnie się rozstał. Tak mówił mi Diego. Widać ,że cierpi i widać ,że musi naprawdę ją kochać. Niepewnie podeszłam do niego.

- Dzień dobry – powiedziałam i uśmiechnęłam się. Popatrzył na mnie zdziwiony.

- Część – odpowiedział a ja usiadłam obok niego i nie pewnie położyłam mu rękę na ramieniu.

- Wszystko w porządku ? – zapytałam

- Tak! Jakoś leci – powiedział ze spuszczoną głową

Potem zeszła reszta rodzinki i zaczęliśmy jeść śniadanie. Ochoczo rozmawiałam z Leną o zakupach na ,które mamy się wybrać wraz z Lu, Fran i Cami aby kupić sukienki na ślub taty Lusi. Naszą rozmowę przerwał tata.

- Mam nadzieję ,że nie macie planów na dzisiejszy wieczór – zaczął

- Idziemy na kolacje biznesową ? – zapytał Diego

-Tym razem to nic biznesowego. Zaprosił nas mój najlepszy przyjaciel z dzieciństwa John Ferro – zrobiłam wielkie oczy – Za tydzień bierze ponownie ślub i chciał się z nami spotkać i porozmawiać.

- Naprawdę przyjaźniłeś się z Panem Ferro ? – zaczęła Lena

-Tak, znasz go ?

- Jego córka jest naszą przyjaciółką – odpowiedziałam za siostrę.

-To wspaniale. Mam nadzieję ,że będziemy tam wszyscy – tata popatrzył na Leona a ten przewrócił tylko oczami.

Ludmiła

- Tato ale czemu Castillo ? Wiesz ,że po tej aferze …..

-Gwiazdeczko Herman jest moim przyjacielem po za tym Violetta ma nie przyjść. – spuściłam głowę. Nie chciałam Castillo na kolacji. Ostatnie tygodnie były dla mnie bardzo trudne kiedy musiałam zeznawać przeciwko mojej byłej przyjaciółce. Jednak nie będę dyskutować z tatą. Wszystko już jest zaplanowane.

Wróciłam do swojego pokoju i włączyłam laptopa. Francesca jest dostępna na skype więc do niej zadzwoniłam

Maxi

- Jak to jej nie pocałowałeś ? – zapytał zdziwiony Federico. Właśnie byłem u niego w domu i zwierzałem się ze swojej uczuciowej porażki.

-Stchórzyłem. – spuściłem głowę.

-Stary ale wiesz ,że będzie wam ciężko rozmawiać po takiej sytuacji. Gołym okiem widać ,że nie łączy was tylko przyjaźń. – Fede miał racje. Ale co mogłem zrobić ? Nie jestem dobry w wyznawaniu uczuć.

-Dobra koniec tematu. Jak tam Violetta ? – zacząłem pierwsze co przyszło mi do głowy.

- Siedzi zamknięta w pokoju. Po tym jak Leon z nią zerwał nie chce z nikim rozmawiać. Pani psycholog przychodzi do niej codziennie.

- Wiesz po czymś takim trudno jest sobie wszystko tak szybo poukładać.

- Nie rozumiem tylko co zrobiła jej Ludmiła ,że tak bardzo chciała się jej pozbyć – Castillo zaczął się zastanawiać.

- Od kiedy pamiętam Violetta zawsze miała coś do niej. Zaraz, zaraz wy się w dzieciństwie przyjaźniliście, prawda ? – zapytałem gdyż przypomniałem sobie zdjęcie Lu właśnie z rodzeństwem Castillo w jej pokoju.

- Tak ale potem kontakt się nam urwał. Maxi byłem taki głupi i zaślepiony Violettą. Od dziecka ona we wszystkim miała racje i tak zostało.

- Stary gdzie ty masz jaja ? Jesteś od niej starszy to ona powinna słuchać ciebie! Jeśli Lusia ci się podoba to nie masz na co czekać.

- Skąd ty ?....

- Przecież to widać

Natalia

Wraz z Leną, Diego i Leonem czekamy na rodziców w salonie. Bardzo się cieszę na ten wieczór wraz z moją rodzinką u mojej najlepszej przyjaciółki. Ubrałam zwiewną niebieską sukienkę, włosy wyprostowałam do tego nałożyłam moje ulubione baleriny. Po kilku minutach zeszli rodzice i mogliśmy już jechać.

Ludmiła

Wraz z Danielem kończyliśmy pomagać naszej gosposi nakrywać do stołu. Kiedy usłyszałam ,że rodzina Verdasów również dzisiaj będzie niepokój znacznie się zmniejszył. Zadzwonił dzwonek do drzwi a do środka weszła moje najlepsza przyjaciółka wraz z rodziną. Przywitaliśmy się i zasiedliśmy do stołu.

- Nie wiedziałam ,że nasi ojcowie się przyjaźnią – zaczęła Naty

- Ja też nie. Dzisiaj dopiero się dowiedziałam.- Znów zadzwonił dzwonek ,,Castillo” – pomyślałam. Po chwili do środka wszedł Herman wraz z Federico. Moje serce zaczęło przyśpieszać a sen przypominać. Spóściłam głowę aby zakryć swoje zaróżowione policzki. Pech sprawił ,że chłopak usiadł naprzeciwko mnie. Nasi rodzice zaczęli rozmawiać i przypominać sobie dawne czasy. Poczułam rękę Daniela na swoim kolanie. Chyba zobaczył ,że jestem spięta. Cieszę się ,że będę mieć takiego brata. Zawsze mogę na niego liczyć.

- Poprosiliśmy dzieciaki aby zaśpiewali na naszym ślubie – zaczął tata – Lusia oraz Natalia również wykonają solowy numer – uśmiechnęłyśmy się do mojego taty.

- Może nam teraz coś zaśpiewacie – zaczął tata Naty

- Co ale my – Natalka chciała nas jakoś z tego wyplątać jednak jej tacie chyba nie można odmawiać. Jego wesoły wyraz twarzy bardzo przypomina moją przyjaciółkę. Wstałam

- Daniel zagrasz na gitarze ? – zapytałam. Chłopak również wstał i we trójkę udaliśmy się na kanapę gdyż jadalnia była połączona z salonem. Zaczął grać piosenkę , którą nie dawno napisałam a my śpiewać.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tak jak obiecałam jest rozdział :D Kolejny za tydzień a was zapraszam do zamawiania szablonów :*